Andreas Embirikos (Greek: Ανδρέας Εμπειρίκος) (Brăila, 2 September 1901 – Athens, 3 August 1975) was a Greek surrealist poet and the first Greek psychoanalyst.

The work of Embirikos -literary, photographic and psychoanalytic- deals with the “Greek trauma”. With a frenzied sense of humor and well-meant boldness, he writes the genealogy of his “undisciplined Saints” (of the modern “Holy Children”, from Azariah and Mishael to Engels and Mayakovski), trying to combine what is genuinely imaginary with the simple fact.

In Fotofrachtis (Shutter) (written in 1960 and included in his Oktana collection) Embirikos correlates the act of photography with daydreaming, not as nostalgia or longing for death, but in the sense of reconciliation with the paradox of time, as a blistering dive in the restless consistency of things.

Ο Φωτοφράκτης

"Οι ώρες μέσα απ' τους ιριδισμούς και τα παιχνίδια ρέουν, όπως ανάμεσα στα πολυτρίχια τα διαυγή νερά.Και ο ρεμβασμός με τα κλειδιά του ανοίγει ορίζοντες, που απλώνουν και αδιακόπως μεγαλώνουν, σαν κύκλοι πέτρας που έπεσε σε επιφάνειαν αδιατάρακτη από πράξεις φθαρτές και νόθες. Όρθρος η ώρα η πρώτη. Πίσω της, η λαγαρή πρωία, με δείκτες ρόδινους που γρήγορα (θα πω, ανέλπιστα σχεδόν) γυρίζουν και χρυσίζουν. Ένας φακός με απίστευτον φωτοφράκτη αρπάζει την πιο γοργή στιγμή και την απλώνει στην επιφάνεια μιας πλάκας λείας, ευαισθησίας εξαισίας. Και τώρα που άνοιξε και έκλεισε ο φωτοφράκτης σαν μάτι αδέκαστο και συνελήφθη ο χρόνος, ο ρεμβασμός αυξάνει την ζωή και δίδει στην κάθε εικόνα την κίνησι και την ευελιξία που φέρνει από τα βάθη μιας πηγής (της ιδικής του) ζεστό το πιο κρυφό της νόημα. Και ιδού που μεταλλάσσει πλήρως την εικόνα? από μια στατική στιγμή (ας πούμε καρφωμένη) την μετατρέπει σε πολυκύμαντον χορόν ωρών και πλαστικών σωμάτων ευρυθμίας, σε οντοποίησιν απτήν και ασπαίρουσαν παντός οράματος, πάσης ευθυμίας."

Ανδρέας Εμπειρίκος (Από τη συλλογή Οκτάνα, 1980)